Krok w nieznane

  Witajcie. Chciałabym ubarwić wam resztę tego dnia, więc dodaje kolejny rodział mojego opowiadania, który udało mi się dla was dzisiaj skończyć. Trochę odsunęłam się od głównej bohaterki, ale myślę, że z kolejnym rozdziałem się poprawię. ;) Życzę miłego czytania, a ja idę i biorę się za pisanie kolejnego rozdziału :)   Anastazja szła pewnym krokiem w kierunku strzeżonych przez dwóch wysokich wampirów drzwi. Ubrani byli w białe mundury, które ozdobione były błękitnymi elementami. Spojrzeli na nią, a spod zakrywających ich głowy kapturów, zauważyła czerwony błysk. Nie bała się ich, choć powinna. Mieli wyższy stopień w hierarchii i dysponowali dużo większą siłą niż ona sama. Żaden z wampirów nie mógł się równać z mocą oddziału królewskiego, ponieważ zostali obdarowani przez króla jego siłą. Jego krwią. Zatrzymała się parę metrów przed nimi.   - Król czeka na ciebie, Anastazjo Azim - oznajmił wampir, otwierając drzwi. - Możesz wejść.   Spojrzała na drugiego wampi...

   Lidia zdziwiła się na dźwięk znajomego głosu. Powoli odwróciła się ze siebie i zaczęła obserwować uważnie każdy zakamarek parku. Niezbyt wysokie lampy zakończone na górze prostokątnym kloszem z daszkiem oświetlały jedynie drogę, wzdłuż której stały. Wszystko inne, co znajdowało się trochę dalej, spowijała głęboka ciemność, przez którą nie była w stanie nic zobaczyć.    — Nie chcesz mi powiedzieć, że jesteś w stanie zobaczyć mnie w ciemnościach? Jesteś żałosna. Wy ludzie jesteście za słabi, aby równać się z nami. Z naszą siłą i mocą. — Usłyszała go za sobą.    Odwróciła się szybko i zobaczyła go. Stał w świetle lampy, a jego wzrok tkwił na księżycu, który wyjrzał zza chmur i odbijał się w jego krwisto czerwonym oku. Delikatny wiatr poruszył białymi włosami Soela, odkrywając zasłonięte przez grzywkę prawe oko. Było w nim coś magicznego. Coś, przez co nie mogła oderwać od niego wzroku.    Soel spojrzał na nią kontem oka.   ...

  Część. Małe wprowadzenie i życzę miłego czytania rozdziału. ;)   Lidia jest zwykłą dziewczyną, która musi żyć i mieszkać wśród wampirów. Otaczają ją wieczne sekrety, na które sama musi znaleźć odpowiedź. Tajemnicza przeszłość, która dawno temu została wymazana z jej pamięc, lecz z czasem zaczyna się budzić, ukazując całkiem inną prawdę od tej, którą jej wmawiali.   Nie zdaje sobie sprawy z tego jaką moc w sobie skrywa i jak ważne jest jej krew dla wampirów i wilkołaków. Ile jej życie i śmierć znaczy dla równowagi jak i chaosu na świecie, który w jednej chwili może się diametralnie zmienić.   Lidia zatrzymała się na chodniku, nie zwracając uwagi na mijających ją ludzi. Podniosła powoli głowę, zatrzymując wzrok na niebie, które stawało się coraz ciemniejsze, pomimo znajdujących się na nim ciepłych barw. Wiatr poruszył się, zagłuszając docierające do niej dźwięki i unosząc delikatnie jej długie, ciemne włosy.    — Niedługo...